Η προσφορά ήταν στο τραπέζι για να είναι ο επίσημος σκόρερ της ομάδας. Παρόλα αυτά, ο προπονητής μπάσκετ αγοριών του Μπάρινγκτον, Μάικ Ράφα, εξήγησε συνοπτικά την επιλογή που σχετίζεται με την οικογένεια που ήταν επίσης διαθέσιμη στον Μάικ Σκαντούρα.

Εάν η διάθεση να καθίσει στις εξέδρες και να επευφημήσει τον εγγονό του Scandura, Nick και τους συμπαίκτες του στο BHS, αποδείχτηκε πολύ δελεαστική, τότε με κάθε τρόπο, μην ανησυχείτε για την παρακολούθηση των πόντων, των φάουλ και των τάιμ άουτ. Ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατείλει το πρωί αν επιλέξετε να αντλήσετε ευχαρίστηση παρακολουθώντας τη δράση να εκτυλίσσεται ως θεατής.

«Ήθελα να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει πίεση. Αν θέλετε να παρακολουθήσετε τον εγγονό σας να παίζει και να απολαύσετε τη στιγμή και να απολαύσετε το ταξίδι, μπορείτε να το κάνετε», είπε ο Raffa.

Για τον Mike Scandura, το να σκοράρει παιχνίδια μπορεί να θεωρηθεί ως το πάθος του. Η γένεση αυτής της συγκεκριμένης πρακτικής ξεκίνησε το 1960 όταν ο νεαρός Mike παρακολούθησε τον πρώτο του αγώνα στο Yankee Stadium με τους γονείς του. Αγόρασε ένα πρόγραμμα παιχνιδιών και κολλήθηκε σε χρόνο μηδέν… εξιστορώντας τι συνέβαινε στο γήπεδο.

«Απλώς ξεπήδησε από εκεί», είπε ο Σκαντούρα.

Όταν εργαζόταν ως αθλητικογράφος στους Pawtucket Instances, ο Scandura ήταν επικεφαλής της ιστορίας του μπέιζμπολ. Ήταν επί τόπου στο στάδιο McCoy για το περίφημο “Longest Recreation” που διήρκεσε 33 innings μεταξύ των Pawtucket Pink Sox και Rochester Pink Wings. Έχει ακόμα το βιβλίο αποτελεσμάτων από εκείνη την επική υπόθεση που εκτυλίχθηκε σε μέρη τριών ημερών πίσω στο 1981 – ένας απολογισμός βήμα προς βήμα, έξω από έξω που έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου και χρησίμευσε ως χρήσιμη πηγή κάθε φορά που ιστορίες και ντοκιμαντέρ ρίχνουν φως στο Μακρύτερο παιχνίδι.

Γρήγορη μετάβαση στη σύγχρονη εποχή, τώρα βρισκόμαστε να μιλάμε για οικογένεια – την ευκαιρία να γίνουμε παππούς που δεν επιβαρύνονται από άσχημα προβλήματα ή να ενημερώνουμε τους υπαλλήλους ότι είμαστε ακόμα στο ενιαίο μπόνους. Για τον Mike Scanndura, η επιθυμία του να σκοράρει για την ομάδα γυμνασίου του εγγονού του συνοψίζεται σε μια μοναδική επιθυμία.

Του αρέσει να το κάνει.

«Κατά μία έννοια, με κάνει να νιώθω μέρος της ομάδας, αν και δεν μπορούσα να κάνω λέι απ ακόμα κι αν δεν με φύλαγε κανείς», είπε ο Μάικ με χαμόγελο ενώ στεκόταν δίπλα στον Νικ μέσα στο Γυμνάσιο Frank J. Murgo του Barrington Excessive. .

«Είναι απολαυστικό; Προφανώς», πρόσθεσε ο Σκαντούρα. «Με βοηθάει να έχω το μυαλό μου στο παιχνίδι. Είναι απλώς θέμα συνήθειας».

Αυτές οι συνήθειες περιλαμβάνουν την καταγραφή του αριθμού των ανατροπών και των ριμπάουντ από τον Μπάρινγκτον και τον αντίπαλό του. Και πάλι, μιλάμε για ένα άτομο που απολαμβάνει τις αποχρώσεις του να παρακολουθεί τις διαδικασίες και να τις βγάζει στο χαρτί χάρη στο Νο. 2 μολύβι του.

«Έμαθα εδώ και πολύ καιρό ότι δεν έχει σημασία αν είναι μπάσκετ, μπέιζμπολ ή κλεψύδρα. Δεν κρατάς σκορ με στυλό», είπε ο Μάικ Σκαντούρα, τώρα στη δεύτερη σεζόν του ως σκόρερ του Μπάρινγκτον, μια έκταση που συμπίπτει με την περίοδο του εγγονού του στο ρόστερ του μπάσκετ του πανεπιστημίου.

Ένας νεαρός που στέκεται 6 πόδια, ο Νικ Σκαντούρα μοιάζει με το μέρος ενός αεροπλανοφόρου όταν παίρνει το γήπεδο. Από το αρκετά ψηλό πλεονέκτημά του, θα βρείτε μια βαθιά αίσθηση εκτίμησης για την πράξη που κάνει ο παππούς του για τους εντός και εκτός έδρας αγώνες του Μπάρινγκτον.

«Το να κάνεις αυτό που αγαπάς, κάτι που κάνει για χρόνια… τώρα κρατάει το βιβλίο και κάνει τα στατιστικά στους αγώνες μου, είναι μια ωραία σύνδεση», είπε ο Νικ, σημειώνοντας ότι οι συμπαίκτες του γνωρίζουν ότι ο παππούς του είναι ο φύλακας του Βαθμολογία Barrington.

Μερικοί παίκτες δεν το σκέφτονται δύο φορές να χτυπήσουν τον επίσημο σκόρερ της ομάδας τους μετά τον ήχο της τελευταίας κόρνας για να μάθουν πόσους πόντους σκόραραν. Στο Μπάρινγκτον, ο Σκαντούρα θα ολοκληρώσει τα πάντα με την ησυχία του προτού παραδώσει το σκορ στον κόουτς Ράφα.

«Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία περίπτωση τις δύο τελευταίες σεζόν όπου ένας μπασκετμπολίστας του Μπάρινγκτον ήρθε σε εμένα και με ρώτησε για το σύνολο των πόντων του. Αυτό μου λέει ότι όλα έχουν να κάνουν με την ομάδα», είπε ο Μάικ Σκαντούρα.

Για τον Νικ, καταλαβαίνει ότι ο παππούς του κάνει μια δουλειά, όπου προσφέρει εθελοντικά την πείρα του στο σκοράρισμα.

«Για εμάς, είναι να εστιάσουμε στη στιγμή. Στόχος μας είναι να κερδίσουμε το παιχνίδι. Δεν μας ενδιαφέρουν τα μεμονωμένα στατιστικά», είπε ο νεαρός που κατέχει τη δεύτερη θέση στη φετινή ομάδα του Μπάρινγκτον στο σκοράρισμα, με μέσο όρο λίγο κάτω από 18 πόντους ανά παιχνίδι.

Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το στοιχείο των «Οικογενειακών Δεσμών» παίζει εδώ μεταξύ του κέντρου σταρ και του παππού του.

«Εκτιμάται ιδιαίτερα. Παίρνει ένα για την ομάδα. Δεν υπάρχει κανένας άλλος που να μπορώ να σκεφτώ ποιος θα ήθελε να κάνει το βιβλίο», είπε ο Νικ, «αλλά ξέρω ότι του αρέσει να το κάνει.

Ο Brendan McGair είναι αθλητικογράφος και αρθρογράφος στους Pawtucket Instances και στο Woonsocket Name. Απόφοιτος του κολλεγίου Windfall, ο McGair είναι πέντε φορές αποδέκτης του βραβείου R.I. Sports activities Author of the Yr, όπως ψηφίστηκε από την Nationwide Sports activities Media Affiliation (NSMA).

Ακολουθήστε τον McGair στο Twitter @BWMcGair03 και στο Instagram @bwmcgair.